زبانحال امام رضا علیهالسلام قبل از شهادت
جان بر لب من آمد و جانان به بر من ای مرگ برو عمر من آمد به سر من زیبـاست رخ مـاه پس از نـمنـمِ بـاران ای اشـک مَـیـا، آمـده تـنـهـا پـسـر من این طفل، عزیز است و جگرگوشهٔ زهراست بهـتـر که نـدانـد چه شـده با جـگـر من ز آن لحظه که با کعبه خداحافظیام دید دانـست که بـرگـشت نـدارد سـفـرِ مـن ای دیده مکن گریه که شد وقـت تماشا ای اَبـر بـرو، تـا ز در آیـد قــمـر مـن نُـه سـالـه مـگـو، مـاهِ شب چـارده است او زین روست به در دوخته شد چشم تر من بُردم به دل خاک، دل چاک و پس از مرگ گــیــریــد ز داغ دل لالــه خــبــر مـن |